De dupuytren contractuur is een relatief frequent voorkomende aandoening van de vingers, meestal zijn het de pink en de ringvinger die aangetast zijn.
De precieze etiologie is niet echt gekend, vaak is er evenwel een familiale voorgeschiedenis, een erfelijke factor dus die een rol speelt. Voornamelijk mannen van middelbare leeftijd worden door deze aandoening getroffen.
Meestal is er een geleidelijke toename van de afwijking en de symptomen, soms is het echter ook mogelijk dat er een snelle evolutie van de letsels optreedt.
Indien de bindweefselcomplexen van de handpalm, de fascia’s genoemd een contractuur gaat vertonen, zullen als gevolg daarvan de vingers gaan plooien.
lees hier meer over de anatomie van de hand en de palmaire fascia
De precieze etiologie van deze aandoening is niet echt duidelijk gekend, het is wel opvallend dat voornamelijk mannen van middelbare leeftijd getroffen worden. Als de aandoening optreedt op jongere leeftijd zien we vaak dat ze ernstiger proporties aanneemt.
De combinatie van roken met regelmatig alcoholgebruik lijkt ook een risicofactor te zijn voor het ontwikkelen van de aandoening. Ook diabetes is een bijkomende factor die de aandoening kan uitlokken of doen toenemen.
Naarmate de contractuur van de vingers toeneemt, wordt de mobiliteit van de vingers kleiner en wordt het vastnemen van kleine voorwerpen steeds moeilijker.
Het weefsel reageert als een soort littekenweefsel dat alle bewegingen stroever doet verlopen.
Naarmate de aandoening verder evolueert, wordt het soms gewoon onmogelijk om de hand nog effectief te gebruiken!
De nodules kunnen soms pijnlijk worden wat aanleiding geeft om een arts te contacteren, eerder dan de functionele hinder die ervaren wordt. Vrouwen klagen dan eerder over het cosmetische aspect van de contracturen in de hand.
Een grondig klinisch onderzoek primeert bij het stellen van de diagnose.
Hierbij is het belangrijk de mobiliteit van uw vingers te meten en te zien welke grijpfunctie nog over is.
Vooral het strekken van uw vingers wordt geëvalueerd en er wordt bekeken welke evolutie hierbij zichtbaar is.
Welke behandeling uiteindelijk zal ingesteld worden hangt af van de ernst van het letsel en zijn evolutie. Er is een conservatieve, niet operatieve behandeling en de operatieve, heelkundige oplossing.
In de vroegtijdige stadia van de aandoening is en regelmatige controle van uw hand noodzakelijk.
Kine behandeling met stretching en locale warmte applicatie kan initieel ook zeer effectief zijn, net als het infiltreren van cortisone in de pijnlijke nodules. Dit geeft, zeker tijdelijk, een opmerkelijke verbetering van de pijnklachten.
Een nachtspalkje waarbij de vinger die aangetast is in een gecorrigeerde houding wordt gehouden is aangeraden in de beginstadia om contracturen te voorkomen.
Op een bepaald moment moet een chirurgische correctie overwogen worden, wanneer dat moet gebeuren hangt af van de pijn en van de aanwezige contractuur. Meestal geldt dat als er een contractuur is van 30 graden ter hoogte van het vinger gewricht een operatie aangewezen is.
Het is wel zo dat bij een correctie op jonge leeftijd vaak een recidief wordt waargenomen op latere leeftijd.
De doelstelling van deze ingreep is het verwijderen van de harde bindweefsel knobbels tussen de fascia en het bovenliggende onderhuidse weefsel.
Hierbij zou de contractuur moeten losgemaakt zijn en een normale beweeglijkheid van de vinger bekomen worden.
Dit is vooral aangewezen voor de lichtere vormen, via mini-incisies kan een zeer mooie correctie worden bekomen.
Bij het verwijderen van de volledige fascia zijn de resultaten goed en van lange duur, een zeer doorgedreven kine behandeling na de ingreep is wel bijzonder belangrijk om de mobiliteit die bij de ingreep is bekomen ook na de ingreep te behouden.
Het verwijderen van de fascia geeft geen grote gevolgen, wel is er een iets meer uitgesproken hyperextentie (het naar achter plooien) van de vingers aanwezig.
Bij verder geëvolueerde gevallen is er een dusdanige contractuur opgetreden dat na losmaken van de bindweefselstrengen en correctie van de mobiliteit blijkt dat er onvoldoende huid aanwezig is om het defect te kunnen sluiten.
Daarbij is het dan noodzakelijk dat er huidgreffen (bijvoorbeeld ter hoogte van de elleboog) genomen worden om het defect te sluiten.
Hierdoor wordt overdreven spanning vermeden wat een bijkomende mogelijkheid van extra beweeglijkheid geeft.
Na de ingreep is er een groot verband rond uw hand, met een gipsversteviging die vermijdt dat uw vingers opnieuw in een contractuur zouden gaan.
Zo snel mogelijk zal gestart worden met een intensieve kine behandeling, zodra de wondgenezing dit toelaat.
Deze kine behandeling zal zes tot acht weken in beslag nemen.
De nadruk wordt gelegd op een actieve en passieve stretching van de structuren, het welslagen van de ingreep is ook voor een groot deel afhankelijk van de succesvolle revalidatie.